Jachtkostuum als rituele kleding

'Toen de koning dit verhaal had gehoord, deed hij alsof hij op jacht ging. Hij opende het graf en vond het lichaam, dat nog helemaal gaaf en ongeschonden was.'
Dit is een citaat uit Gregorius van Tours, Historiën (Boek VIII, 10) Ambo Amsterdam 1994 (vertaling F.J.A.M. Meijer). Koning Theodobert heeft zojuist gehoord waar het lijk van zijn grootvader Clovis begraven ligt. Hij maakt zich direct op om het officieel te begraven en trekt zijn jachtkostuum aan, omdat hij een ritueel uit te voeren heeft, nl. Gij zult uw doden begraven. Het jachtkostuum is hier dus niet voor de jacht bedoeld, maar voor een begrafenis, een rituele handeling. Of bij dit doen alsof ook een jachtvogel hoort is niet duidelijk. Dit speelt in de zesde eeuw aan het Frankische hof.

Dit is een zestiende-eeuwse kopie naar een verloren gegaan schilderij van Jan van Eyck in detail, afkomstig uit het Museum van Versailles. Bij Huizinga, Herfsttij 264 (ed. 1997) wordt dit nog gekwalificeerd als jachttafereel, maar wat wij zien is de bruiloft van Filips de Goede en Isabella van Portugal in 1430. Er is geen jachtkleding. De valk op de hand betekent huwelijk.