Gesch./Kunstgesch. : Op uit mediterraan Europa afkomstig en dendrologisch niet te dateren cipressehout of populierehout(?) geschilderd tafelblad, als zodanig in gebruik bij Philips II op zijn slaapkamer; bekend sinds 1526, dus na de dood van Jeroen , maar nog bij De Tolnay juist om zijn knullige schildertechniek als jeugdwerk gezien; kleding eind 15de eeuw. In een geheel met de zeven hoofdzonden en vier uitersten; hier dus hoofdzonde 5: Invidia, Nijd, nu afgunst.
Wat zien wij? Wij staan op straat en kijken naar een huisje, waar een verhaal over de onderdeur verteld wordt. Alles is twee in dit tafereel! Twee honden (een blaffend) vechten om twee benen, de derde loopt ermee heen (heeft de buit binnen en wijst de edelman als gulle gever aan). Twee jongelui dienen zich aan als huwelijkskandidaten; De ene volgens het kerkelijk huwelijk, de ander volgens het adellijk (germaanse) huwelijk; de ene verliefd, verloofd biedt een witte anjer (genoffel?) aan, door de bruid beantwoord met een rode roos; de andere, met de muts op (net als zijn valk de kap) hooggehakte kouwe kak met een vogel op de hand d.w.z. eertijds gehuwd (uitgehuwelijkt, misschien op zeer jonge leeftijd). Beter een vogel op de hand dan .... Maar oudtijds (voor 1350?) bruidegom (bruidsmens) met zijn bruid (eng. bird) op de linkerhand. Hij is jaloers op zijn rivaal en medeminnaar.
Rechts worden wij nog met een scheel oog of scheef aangekeken vanonder een zakkendragershouder?? schaamte; such a shame.
